Zwerfvuil

Nu even terug naar de dag van gisteren.

René en Georgette Magritte with their dog after the war - een song van Paul Simon op de radio. Genoeg aansporing voor een zondags wandelingetje. De hond neemt ons op sleeptouw. Een rondgang Kortemarkstraat - Brugsebaan - Kwakkelstraat - Weststraat - Station en terug  richting Batjeshoek. Gewoonlijk is dat niet zo'n goede keuze voor een tochtje. Nu valt het mee. Er is vrijwel geen verkeer.  We onderhouden een goed tempo, onder een stralend blauwe hemel met onze 'voortrekker'. Er staat een schrale wat snijdende wind, maar dat is niet ongezond. De stralende winterzon krikt ons humeur op. Maar dat krijgt gaandeweg evenveel deuken als de deuken in al die blikjes die we aanteffen langs de bermen, in de grachten, op de akkers van de boeren.
Hoe kan dit eigenlijk? Is heel de buiten dan voor sommigen één groot stort?
In ons eigen stukje straat ruimen we die rommel op. Er zijn Lichterveldenaren die dat systematisch doen, vernemen we. Mooi!
Toch hebben we de indruk dat dit wel eens een averechts signaal zou kunnen zijn. Zo van: kijk het wordt toch opgeruimd.
Wij zijn evenmin voorstanders van grote boetes, maar wat moet men hier aanvangen om eindelijk een mentaliteitswijziging te veroorzaken?
Moeten we de mensen toch maar 'een geweten schoppen' met zware sancties?

Let wel: het is best mogelijk dat het merendeel van het zwerfvuil afkomstig is van mensen die niet hier wonen.