Elk een chip in ons oor...

Elk een chip in ons oor 
Of de geboorte van de homo technologicus

“Het zal beter gaan als we allemaal met een chip in ons oor rondlopen”. 
Waarschijnlijk is deze webschrijver niet de enige die iets dergelijks zei, toen men bij de belastingen of bij een andere instantie zijn gegevens of dossier niet terugvond. 
We zijn er dichter bij dan je zou denken!  

Een man die deze evolutie hielp versterken, is Jan Rabaey (61), een geboren Veurenaar die sinds 1983 verbonden is aan de University of California in Berkeley. Hij stond mee aan de wieg van IMEC, het Vlaamse onderzoekscentrum voor microtechnologie. Begin de jaren ’90 bedacht hij de infopad, de voorloper van de iPad. Op het vlak van elektrotechniek is hij een wereldautoriteit. Deze West-Vlaamse professor is verbonden aan universiteiten in Japan, Australië en Europa. Gisteren, donderdag 30 maart 2017 kreeg deze bolleboos een  eredoctoraat van de UAntwerpen.  Hij komt op TV en de kranten besteden hele bladzijden aan de man en zijn werk nu hij even in het land is. 

Volgens onze Jan zijn tablets en smartphones achterhaald. (‘k Had het kunnen denken, nu ik er eindelijk ook één heb.) Hij schetst een toekomstbeeld: “Over twintig jaar zweven er microchips in ons brein, en hangt ons lichaam vol slimme tattoos.”
Professor Rabaey somt de nadelen van de smartphone op: “ zo handig is dat apparaat toch niet? Je ogen gefixeerd op dat schermpje,  je hand is bezet, het gesprek met je buurman valt stil... Kan het niet makkelijker? Kunnen we het internet niet gewoon ín ons lichaam bouwen? The Human Intranet. Dat is toch beter, niet?” 

In Antwerpen gaf Jan Rabaey een masterclass voor een bende nerds. Hij zette een filmpje op over ene Ian Burkhart. Dat is een jongeman, die vanaf de hals helemaal verlamd is.  In dat  filmpje kan Ian zijn hand tóch bewegen, want zijn hoofd is via een kabel verbonden met zijn hand. Hij stuurt dus hersensignalen via een bypass rond de gebroken nek heen. “Dit is een glimp van de toekomst”, zegt Rabaey. “Nog twintig jaar, en deze technologie is 
alomtegenwoordig.”

Tegen 2040 zit ons hele lijf vol microchips, die met elkaar in verbinding staan, zegt de professor. Ze zullen ons in staat stellen om dingen te doen die vandaag niet mogelijk zijn. “Zou het niet cool zijn om 360° om ons heen te kijken, via een oog op onze rug? Zou het niet fantastisch zijn als blinden konden zien via geluidsgolven? Als we via een ingebouwde gps nooit meer verloren lopen? Denk niet dat het niet kan! Samen met mijn studenten bedenk ik vandaag al de technologie. We ontwikkelen hersenstofdeeltjes, microscopisch kleine chips die in het brein kunnen rondzweven. Er bestaan al smart tattoos, plaktatoeages met sensoren die de smartphone vervangen. 

Dat we in 2040 of 2050 kunnen leven in een The Matrix-achtige wereld, waarbij ons brein constant in contact staat met computers. Vraag is alleen: willen we dat? 
Maar alle lof natuurlijk voor Rabaey: een man die de blinden wil laten zien en de lammen wil doen lopen.