Lichtervelde aan zee?

Setting

Op vraag van onze N-VA-afdeling hield volksvertegenwoordiger Wilfried Vandaele donderdagavond 27 april een uiteenzetting over het klimaatbeleid in ons land.  De voordracht vond plaats in de expositieruimte van ‘Het Waterhuys’ aan de Damwegel bij Anny Roose.  
Bij zijn aankomst had Wilfried direct een ‘déjà vu’. Hij zag een aantal kunstwerken die hij net voordien nog tegenkwam in het Vlaams Parlement. Tot de dag van deze spreekbeurt liep er een tentoonstelling ‘Vrouwelijk Kunstenaars in Beeld’, op het getouw gezet door de stichting die Anny’s naam draagt.

 
Voorstelling van de spreker 

In het Vlaams Parlement is Wilfried Vandaele lid van de commissie Ruimtelijke Ordening & Leefmilieu. Hij is gewezen hoofd communicatie en woordvoerder van de Vlaamse Milieumaatschappij, VMM.  Kortom, hij is bijzonder onderlegd op het gebied van het klimaatbeleid.
 

Belgische context

De voordracht was bijwijlen hilarisch als het ging over de bevoegdheidsverdelingen. Niets in dit landje is simpel.  Wilfried brengt het allemaal met de nodige humor, inclusief zelfrelativering.  
Zo leerden we dat de wind op zee federale materie is en aan land een kwestie van de gewesten. 
Om op milieugebied tot een verdeling van de lusten en lasten te komen, was er zes jaar onderhandelen nodig.  
Dat resulteerde in een nefast akkoord voor Vlaanderen. N-VA hield het been stijf en de verdeling werd opnieuw onderhandeld. Resultaat de factuur is over 10 jaar 1,3 miljard euro lichter voor Vlaanderen.
 

Milieu en klimaat: uitermate complexe problemen

Oorzaken, gevolgen en remedies bij de opwarming van de aarde passeerden de revue. 
Wilfried behandelde het morele en economische aspect van de noodzaak om het tij te keren.
Hij hielp ons van bepaalde denkbeelden af die gangbaar zijn. Voor wie dacht dat de overheid altijd moet subsidiëren: milieu-investeringen zijn wel degelijk winstgevend.

Vergroening brengt op!  1 euro investeren in de ‘nieuwe economie’ brengt gemiddeld 3 euro op, voornamelijk door innovatie en werkgelegenheid. Daarentegen kost 1 euro investeren in de ‘oude economie’ de gemeenschap finaal 2 euro. 

De spreker trok onze aandacht op enkele frappante feiten: de laatst 250 jaar steeg de temperatuur sneller dan de 800.000 jaar daarvoor. Sinds 1950 steeg de zeespiegel met 11,5 cm.
 
Statistieken over de verhoudingen tussen opwarming en sterfte kwamen voorbij. Taartdiagrammen passeerden de revue. Ze toonden de samenstelling van de soorten boosdoeners die de schadelijke uitstoten veroorzaken.  Toch werd het geen klaagzang. Optimist als hij is, schetste Wilfried de mogelijke oplossingen in het vlak van adaptatie (opvangen van de gevolgen) en de mitigatie (het aanpakken van de oorzaken).   

Het bleek al vlug duidelijk dat men over elk van de thema’s en invalshoeken een boekenreeks kan vullen. Dat geldt voor de drinkwaterreserves in de wereld, de vermijding en verwerking van wat we nu nog afval noemen, een term die feitelijk uit den boze is. Maar evenzeer: hoe we de kosten en inspanningen moeten verdelen over alle ‘stakeholders’ in de economie. 
 

Aspect migratie

Onze spreker bleef lang bij het onderwerp van de klimaatvluchtelingen en de stijgende zeespiegel als gevolg van het smelten van de ijskappen op de polen. Wij, de economisch beter ontwikkelden, zullen er mee moeten voor zorgen dat opkomende economieën en derdewereldlanden niet op ‘onze’ wijze hun groei financieren. 
 

Meer gegevens

Het zijn maar een paar van de vele thema’s die aan bod kwamen. 
Voor de droge cijfers over dit voornamelijk natte onderwerp verwijzen we de lezer graag naar de website van N-VA- nationaal waar deze problematiek uitvoerig aan bod komt.  Gewoon N-VA & klimaat googelen en u komt terecht bij tal van bijdragen over het milieu. 
Daar komt u onder meer te weten wat ETS (Emissions Trading Scheme) en non-ETS inhoudt. U leert er ook over adaptatie,  dat wil zeggen  maatregelen ter aanpassing aan de gewijzigde omstandigheden of mitigatie, het bestrijden van de schadeoorzaken. 
Een andere interessante site is www.klimaat.be  
 

Interactie

Na het betoog kwamen heel wat vragen van onder meer leden van natuurverenigingen: over afvalverbranding, windmolens, het subsidiëren van biomassa-installaties. 
Iemand van de afdeling vroeg of onze politieke familie soms niet de kaas van haar brood had laten roven. Onze voorgangers van de VU brachten (al in 1970) als eersten de groene thema’s te berde, lang voor dat electoraal interessant was. 
Wilfried gaf heel precies aan, dat wanneer je opkomt voor het welzijn van je volk je niet anders kunt dan opkomen voor het milieu. Hij gaf toe dat je soms te vroeg gelijk kunt hebben. Maar hij stak de hand in eigen boezen. We hadden hardnekkiger moeten vasthouden aan die themata.  
Wilfried Vandaele benadrukte dat de overheid hier een voortrekkersrol heeft. Denk maar aan het bouwen van energiezuinige of -neutrale huizen.  Dat gebeurt trouwens in de sociale woningbouw.
Terloops liet Vandaele zich ontvallen dat Vlaanderen nog nooit zoveel investeerde in de sociale woningbouw. In deze besparingstijden slaagde Homans erin om in 2016,  866 miljoen euro te investeren in sociale woningen.  
(NVDR: Op de 1 mei toespraken naderhand, gooiden de rode kameraden met geen bloemetje – zelfs geen meiklokje- naar Homans. Ze hadden het te druk met het thema van de zelfbediening.)

  

We houden het (relatief) droog

Om tenslotte de titelvraag te beantwoorden: zelfs in het meest gevreesde scenario zullen we in Lichtervelde geen paalwoningen moeten bouwen. Maar we zullen ons deel krijgen van overvloedige regens en lange periodes van droogte.  Om nog te zwijgen over nieuwe kwalen zoals malaria. 
In zijn ontwikkelingstocht bevindt de menselijke soort zich op een kruispunt. Het is zaak de juiste richting te nemen.   
Na een heildronk op de natuur, namen we afscheid van onze ‘conférencier’. 

Van links naar rechts: Wilfried Vandaele bij zijn aankomst begroet door ondervoorzitter Koenraad Coussee en voorzitter Joost Missinne.